İbrahim DEMİRKAN

Öğretmen-Yönetmen

Tüm yeryüzünde insanlık formel biçimde okulları,müfredatı ve öğretmenleriyle kendini eğitirken birde bunu dışardan informel biçimde yapan etkili bir araç vardır o da sinemadır. Sinemanın etkisi öyle büyüktür ki örneğin Türk toplumunda Kemal Sunal’ın İnek Şaban tiplemesinden dolayı çocuklarına ‘Şaban’ismi veren aile sayısında korkunç bir azalma olmuştur.(1970’li yıllarda ortalama 1.642, 1980’li yıllarda, ortalama 1.289’a düşmüştür. 2008 yılında ise nüfustaki büyük artışa rağmen sadece 225 bebeğe Şaban ismi verilmiştir) Şimdi de Recep İvedik’le Recep ismi aşağılanmaktadır.

Sinema değişimi sadece isimlerde mi sağlamıştır elbette ahlak ve maneviyatta da. Ahlak deyince Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmenlerinin vazgeçilmez ders materyali ‘Çağrı’ filminden de bahsedelim sonra eğitimde sinemanın, filmlerin önemine değinelim. Çağrı filmini izlemeyen yoktur herhalde. Din dersi zümrelerinde öğrencilere derslere izlettirilecek eğitim materyali olarak sıkça bahsedilir hatta kimi zaman ‘Acaba bakanlıktan,talim terbiyeden izin alınsa da şu filmi rahatça oynatsak’ denildiğini duyarız ama film aslında zararsız bir filmdir.

Neden mi?

Peygamberin hayatından bahseden bu film Yahudilerle yaptığı savaşlardan hiç bahsetmez. Sebebi malum çünkü bu bir Hollywood filmi. Çağrı filminin 25. Yıl versiyonu DVD’sinde filmin yönetmeni Akkad’ın hem İngilizce hemi de Arapça röportajları vardır. Akkad Arapça röportajında  şu gerçeği ortaya koyar : ‘Hollywood Yahudi hakimiyetindeydi onun için peygamberimizle ilgili bir filme karşı çıkarlardı’ Akkad bırakın Yahudiyi İslam dünyasından muhalefet edenlere rağmen büyük bir mücadeleyle eski Libya Devlet başkanı Muammer Kaddafinin de  desteğiyle ‘Çağrı’ filmini çekebilir. Sağolsun, varolsun eğitim dünyasının özellikle dini eğitimde bu eksikliğe rağmen en çok faydalandığı film ‘Çağrı’ filmi olmuştur. Yahudilerin Holywoodda ve neredeyse tüm dünyada sinema sektörüne hükmetmeleri onlar için önemli bir silah olmuştur.2.Dünya savaşında Hitlerin Yahudi soykırımı ile  ilgili yüzlerce film çekilirken İsrail’in zulmünü ele alan çok az sayıda (Kurtlar Vadisi Filistin, Filistine Veda gibi) film çekilebilmiştir.

Peki bu filmi 50 yıl daha oynatabilirmiyiz? Zannetmem. Artık direk eğitimle ilgili yada ilgisiz gibi gözüksede aslında bir nevi ruhları ve akılları terbiye etmeye aday filmleri çekmenin vakti geldi de geçiyor bile. Elbette iyi örnekleri anlatan filmler çekebileceğimiz gibi helal –haram dinlemeyen  ve bunun sonucunda kaybeden nefisperest insanların hikayeleri olduğu gibi siyonizmin neler yaptığını ve yapabileceğini anlatan filmlerde çekilmelidir.  İzzettin Kassam’ın filmi yoktur ama eski İsrail başbakanı Golda Meir’in sinema filmi ‘Golda’ vardır. Şeyh Ahmet Yasin’in filmi yoktur ama Filistinli gerillaların Münih olimpiyatlarında İsrailli sporcuları kaçırmasıyla başlayan operasyonu anlatan ünlü Yahudi yönetmen Steven Spielberg’in Yahudi propagandası olan ‘Münih’ adlı filmi vardır. Kısaca kendi hikayelerimizi anlatmaktan aciz olmamalıyız . İsrail’i ve Yahudi lobilerini en çok kızdıran şeyin bir İslam ülkesinin maddi kalkınmasının yada savunma sanayinde  İHA ve SİHA gibi (İranda Türkiye gibi bu konuda uzman olduğu için Rusya bile Ukrayna savaşında İran sihalarını kullanıyor) silahları üretmesinin olmadığını tam tersi siyonizmi en çok kızdıranın aleyhlerinde çekilmiş filmler olduğunu gördüm. Bir yerde yeter ki İsrail’i rahatsız eden bir kültür-sanat insanı olsun hemen etkili oldukları çevreleri harekete geçirip engellemektedirler. Bizde dünyaca ünlü piyanist Fazıl SAY’ın sadece barış istediği için Avrupada konserlerinin iptal edilmesi gibi.

Siyonizmin ayak oyunları saldırganlığı bitmez peki biz insan yetiştirme yolunda şuurlu yani bilinçli bir nesli nasıl yetiştirmeliyiz?

Günümüz dünyasında klasik eğitim anlayışının vazgeçilmezi olan okul, öğrenci ve öğretmen ilişkisi yerini hızla dijital dünyaya dayalı bir eğitim sistemine bırakmaktadır. Formel eğitimle verilmesi hedeflenen değerler artık sadece okulda gerçekleştirilen bir kavram olmaktan çıkmış öğrencinin mobil olduğu anda bile sinema,film,oyun gibi dijital dünyadan gelen mesajlarla kontrollü ve kontrolsüz bir şekilde karşılaştığı hayati bir kavram olmuştur. Yetişkinler içinde aynı süreç geçerlidir.

Şüphesiz olumsuz tarafı ağır basan bu mesajlara karşılık yapılacak alternatif bir filmi çekmenin film dilini ve gramerini çözen bir anlayışla mümkün olduğu bilinmeli ve bu bilgiyle beceriye sahip olan yönetmen ve senaristlerin aynı zamanda özellikle ‘değerler eğitimi’ bağlamında verilecek duygu ve bilgiyi de iyi özümsemiş veya anlamış olmaları gerekir.

Bir insan nasıl İngilizceyi iyi bilmeden bir İngiliz’e İslamiyet’i anlatamazsa sinema dilini bilmeyen bir yönetmenin de İslamiyet’i, dini değerleri doğru düzgün anlatması beklenemez. Sinema dili, geldiğimiz süreçte evrensellik kazanmış bir dildir. Bu dili bilenler medeniyet yarışında büyük bir avantajı ele geçirirler.